ရင္ခုန္သံ တူတယ္။
နာရဖန္မ်ားတဲ့ အနာဟာ ၾကာရင္ မနာတတ္ေတာ့တာ သဘာ၀ပဲ။
ငါ့အႀကိဳက္ကို ဖဲ့ဖဲ့ျမည္းေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးက လြယ္တယ္ဆိုတာ မရွိလို႔
အလြယ္တကူရတဲ့ လြယ္အိတ္ကို လြယ္ရမွာေတာင္ မလြယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဘက္စကားမ်ားမ်ားေျပာၿပီး ဘက္မွားသူေတြရဲ႕ ဟာသကလည္း
မရယ္ရဘူး။
ဓါးေတြရဲ႕ေနာက္ေက်ာ ဓါးစိုက္ခံရတာလည္း ဘာမွမဆန္းဘူး။
လိပ္ျပာေတြက လိပ္ျပာမရွက္သလို
မ်က္ႏွာေတြက မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္။
ေဒါင္လိုက္တက္ရမယ့္ေတာင္နဲ႔ အလ်ားလိုက္ကူးရမယ့္ ပင္လယ္ပဲ ေပးပါ။
ေလွ်ာက္ေနက် လမ္းကေလးမူးေနရင္ ထုံးစံအတုိင္း
႐ူးေနက် စိတ္ကူးေတြလည္း
ဟိုေရာက္ဒီေရာက္။ ။
ေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူ
(မေဟသီ မဂၢဇင္း။ အမွတ္ ၂၇၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္)
