ရွိသမွ်သစ္ပင္ေတြအားလံုးတ၀ုန္း၀ုန္းလဲ ၿပိဳေနတဲ့ေတာအုပ္ကို မီးလက္တစ္ဆုပ္နဲ႔သာလွမ္းပက္လိုက္ပါေတာ့ တန္ခိုးရွင္ရယ္.....ရပ္တန္႔ျခင္းနဲ႔မခိုင္မာရင္ လွဲၿပီးသာေနလိုက္ခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕သဘာဝပါ.....သူ႔ကိုျမတ္ႏိုးမိကတည္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္မင္နီျပန္တားရင္းရင္ထဲမွာရဲဗေလာင္းခတ္ေနခဲ့ၿပီပဲ......ငါဟာမငိုတတ္ေပမယ့္ ဝမ္းနည္းစရာရွိရင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းတတ္တဲ့သာမာန္လူငယ္ပါ.....ငါ့ကိုေခၚပါ..... မိန္းကေလး.....မင္းေခၚရင္ေတာင္နဲ႔တိမ္ကို ငါေက်ာ္ၿပီးလိုက္ခဲ့ခ်င္ပါတယ္......ဘာမွမထူးျခားတဲ့ပံုမွန္ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ေလးအက္ေၾကာင္းထပ္ေနတယ္.....ကြ်န္ေတာ္ကသူ႔ကိုခ်စ္တယ္..... သူကသိေတာင္မသိဘူး.....ဒီလိုနဲ႔ပဲ...