ေႏြရယ္၊ ဥၾသရယ္၊ ပန္းေတာက္ရယ္၊ သႀကၤန္ရယ္

သမုဒၵရာ ဝမ္းတထြာတဲ့ 

တထြာမို႔လို႔ ေတာ္ေသး တေတာင္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ ဝမ္းေရးအတြက္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ နယ္ေျမသစ္ကို ရွာ ဇာတိေျမမွ ခြာ အမိအဖကို ကန္ေတာ့ ရင္ကို ေကာ့၍ သလြင့္ကုိ ျဖတ္ ေဒါနကုိ ေက်ာ္ ေသာင္ရင္းကို ကူး အေနထူးလို႔ ႏွစ္သစ္ေတြလည္း ကူးခဲ့ၿပီ..... ဤေဒသမွာ ျမန္မာသႀကၤန္အေငြ႔အသက္ တစက္ကေလးမွ မေတြ႔ရပါလား သူတို႔ ႐ုိးရာဓေလ့က တသက္မွာ မေမ့ႏုိင္စရာ ေဖ်ာ္ကာ ေပါင္တာမႈန္႔ ပါးကို သုပ္သတဲ့ ဒို႔ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ဆုိရင္ ပါး-ရွစ္စိတ္ခြဲၿပီပါ...... ဒို႔ျမန္မာျပည္မွာ လမ္းဆုံ လမ္းခြ ေရသဘင္မ႑ပ္ အယိုင္းအကႏွင့္ ေငြဖလား ပန္းေတာက္ပန္းခုိင္ႏွင့္ သႀကၤန္ဖူးဆာ အၿပံဳးမ်က္ႏွာႏွင့္ တူးပုံေတးသံ ဆုိကဟန္ႏွင့္ ရပ္ကြက္ခ်င္းၿပိဳင္ ေတးၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္ သႀကၤန္ကားျမန္ ေရပတ္ခံႏွင့္ ေပ်ာ္ၾကပါးၾက ခါေႏြလွ..... ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္အေၾကး ႏွစ္သစ္မွာ ကင္းရွင္းေစဖို႔ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဦးေခါင္းေလွ်ာ္ ေျမးငယ္တစု ဒါနျပဳ ဇီဝိအသက္ ငါးသက္ေစ့ ေဘးမဲ့လြတ္ရာ ျမကန္သာ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဖိုးဖြားအိုတို႔ ပတီးကိုလြယ္ ေျမးကို တြယ္လွ်က္ ေက်ာင္းကန္ ဘုရား ကုသိုလ္ပြားေပါ့ ဥပုသ္သီတင္း ေစာင့္တည္ရင္း ေသမင္းအံတု ဒါနျပဳ..... သႀကၤန္ကာလ ခါေႏြရက္ တရြတ္ သစ္ပုတ္ပင္ရဲ႕ ေဇယ်ာ ရြက္ဝါေတြ ေျမမွာ ခါေတာ့ အပင္အို ကိုင္းဖ်ားက အက်င္ေဖာ္ မဲ့ကင္း အေဖာ္သတင္းမဲ့ရွာတဲ့ ေႏြေတးကိုဆို အလႊမ္းပို အေဖာ္လိုတဲ့ ေႏြပန္းခ်ီထဲက (ဥၾသရယ္).....  ႀကံဳရ ဆုံရ ဤေဒသမွာ ျမန္မာသႀကၤန္အေငြ႔အသက္ တစက္ကေလးမွ မေတြ႔ရပါသလား ေအးျမတဲ့ မိဘအရိမ့္ အေမွးစက္ကာ ေနခ်င္ရွာေပမဲ့ ဝမ္းေရးအတြက္ ထြက္ခဲ့ညားလဲ ဒို႔မ်ား႐ုိးရာ အစဥ္အလာမပ်က္ သႀကၤန္ရက္ကို အလႊမ္းကိုယ္စီ အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ေရာ္ရီ မွန္းဆ အေမြးဌာနမွ ႐ုိးရာဓေလ့ ဒို႔ေပ်ာ္ေမြ႔တဲ့ ျမန္မာ့သႀကၤန္ ျမန္မာ့ဟန္ကို မွန္းဆ ျမင္ေယာင္လႊမ္းမိ တကား.....။ မင္းစုိး