အလြမ္း

ၾကယ္ေတြေတာင္ခစားရတဲ့
ခင္တြယ္သူရဲ႕ အၿပံဳးကို
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ပုံေဖၚရင္း
အ႐ိုးဆံုးနွလံုးအိမ္မွာ ထြင္းထုထားတယ္…..

ေလာကဓံေတြ... နိယာမေတြေနာက္မလႊဲသာလိုက္ေနလဲ
ငွက္ကေလးရဲ႕အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ရင္
ဖြဲ႔ႏြဲ႔မရတဲ့ အနက္ရွိဳင္းဆံုးထဲမွာ
သူ႔ရင္ခြင္ဆီျပန္ခ်င္တာ ဘယ္သူမွမျမင္တဲ့အနာတစ္ခုပါ…..

"ကိုငွက္္ႀကီး" ရဲ႕ ''မျငိမ္းေသာမီး'' ထဲ
အႀကိမ္ႀကိမ္... အခါခါခုန္ဆင္းရင္း
အိမ္မက္မက္တဲ့ညတိုင္း
''အလုပ္မ်ားတယ္'' ဆိုတဲ့ သူ့့ကိုေဖြရွာရင္း
ငါ့မနက္ခင္းတိုင္းက ခရမ္းေရာင္အျပည့္နဲ႔ေပါ့…..

ေ၀းေနတဲ့ရာသီမွာ လက္သီးကိုဆုတ္ရင္း
တင္းခဲ့ရတဲ့ ''မာန္'' က
တို႔ထိကစားတဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္းေတြထဲ
တေသာေသာေၾကြက်ေတာ့
ေဖြရွာမိတဲ့အဓိပၸါယ္က
အလြမ္းပါတဲ့ ............။

lesson.101