မင္းရဲ႕ ေက်းကၽြန္အျဖစ္နဲ႔ ငါ့မွာ ဘာမ်ားလုပ္စရာ ရွိလို႔လဲ
နာရီတိုင္း အခ်ိန္တိုင္း မင္းရဲ႕ လုိအင္ဆႏၵေတြကို
ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔က လြဲရင္ေလ
ငါ့မွာ အဖိုးတန္တဲ့ အခ်ိန္ရယ္လို႔ ျဖဳန္းတီးပစ္စရာ
နတိၳပါပဲ၊
လုပ္စရာလည္း မရွိပါဘူး၊ မင္းလိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ထိ
ေပါ့ေလ။
အဆုံးနာရီမရွိတဲ့ ကမၻာႀကီးရယ္လို႔ မေက်မခ်မ္း
လည္း မျဖစ္ဝံ့ပါဘူး၊
ငါ့မင္း င့ါခ်င္း ငါက မင္းအတြက္ နာရီကို ေစာင့္ၾကည့္ ေနရခုိက္မွာေလ၊
ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ ရင္နာစရာေတြကိုလည္း ခါးသည္း
နာက်ည္းစြာ ေတြးေတာ မေနခဲ့ပါဘူး၊
မင္းရဲ႕ လက္ပါးေစကို မင္းက ႏႈတ္ဆက္စကား
ေျပာသြားခဲ့စဥ္မွာေလ။
သဝန္တိုအေတြးနဲ႔ ေမးလဲ မေမးရဲခဲ့ပါဘူး၊
မင္းဘယ္မွာလဲ ဘာကိစၥလဲဆိုတာေတြကိုေလ၊
ဝမ္းနည္းေနတဲ့ ကၽြန္တစ္ေယာက္လို ထားရာမွာေနၿပီး
ဘာမွ မေတြးပါဘူး၊
မင္းဘယ္မွာလဲ ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာေနသလဲ
ဆိုေတာေတြက လြဲရင္ေပ့ါေလ
အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္မုိက္မဲတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ၊ မင္းရဲ႕
စိတ္ထဲမွာေလ
မင္းဘာပဲလုပ္ေနေန၊ သူကေတာ့ျဖင့္ အျပစ္မျမင္ႏုိင္ေပ။
ဝီလ်ံ ရွိတ္စပီးယား
July 30, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 ေဝဖန္ေပးၿပီးၿပီ:
Post a Comment